Chi si misiru ‘ntesta st’africani!
Mpestanu di varchi i nostri mari
e sù tantu furbi a ‘un farisi piscari
ca, s’arrivanu, l’ha fari sbarcari.
Quannu scinnunu hannu facci strani,
‘un ti parunu mancu cristiani
e, si turnassi supr‘a terra mè nannu,
“Mamma li turchi!”- dicissi gridannu.
Varbazzi longhi, cammisi strazzati,
chì pedi scavuzi e tutt’abbronzati,
fisicu asciuttu, occhi sgranati,
parinu stanchi e mezz’abbuttati.
Sunnu ‘n’armata cu nenti nnè mani,
grapinu ‘a vucca e dumannanu pani;
di irisinni ‘unni vonnu sapiri
e nun si smovinu mancu a muriri.
Sù villiggianti giuiusi e cuntenti,
c’apprufittannu di chisti mumenti,
nell’acqua gavuta pi ‘na natata
cci sguazzarianu qualchi nuttata.
C’è cu pritenni “unuri di statu”
picchistu arriva già mpacchittatu,
mentri l’addrevi, nnè riti piscati,
parinu vivi cu l’occhi scantati.
Dici ca scappanu di la sò terra
picchì c’è fami, picchì c’è guerra,
picchì la vita unn’havi valuri,
picchì ‘a spiranza è senza culuri.
Chistu è pretestu tutt’ammintatu!
Nantri ‘u mangiari cci l’hamu purtatu:
farina,piseddri, midicinali,
latti, linticchi e scatuli varii.
Chi razza barbara, chi cori ‘ngratu!
Si lamentanu picch’è tutt’avariatu,
e s’ammentanu ca nantri nnè ddra terra
smirciamu armi e ci facem‘a guerra.
Giuseppa Iacono Baldanza
IN QUESTA POESIA VI E’ TUTTA LA VERITA’ FA RIDERE E PIANGERE NELLO STESO TEMPO!!!!! BRAVA PINA